De afgelopen paar dagen had ik pas echt tijd om over de afgelopen paar maanden na te denken. Ik behaalde afgelopen week mijn propedeuse Verpleegkunde met een 8,3 gemiddeld en ik sta ervan versteld hoeveel het afgelopen jaar is veranderd. Een paar maanden geleden had ik niet kunnen denken dat ik zou staan waar ik nu sta. De hoop was er overigens wel. In dit blog geef ik een korte samenvatting van het afgelopen jaar, mijn eerste jaar als verpleegkundige in spé.
Na drie maanden zeven dagen per week werken en schoolopdrachten maken, was ik wel een beetje toe aan ontspannende activiteiten, met vrienden en familie. Ik bezocht een ijshockeywedstrijd van mijn jongste broertje, ging naar de bioscoop, lekker uit eten, had feestjes en genoot van mijn vrije tijd. O, ja. Ik moest daarnaast natuurlijk nog wel werken, colleges volgen en huiswerk maken. Als kers op de taart heb ik ook nog een ander nieuws. Dit lees je verderop in dit blog.
“Wanneer kom je weer terug?” Vroeg een bewoonster. Ik moest even slikken. “Dit is mijn laatste dag mevrouw”, zei ik. “O.” Dit was het enige dat zij daarop te zeggen had. Ze staarde een beetje voor zich uit waarna zij mij vroeg of ik nog cadeautjes had gekregen. Ik knikte en pakte de doos vol leuke spulletjes die ik van mijn collega’s had gehad. Aan alles komt een einde. Ook aan mijn eerste stage.
Als ik mensen vertel dat ik weer aan het studeren ben, vinden ze het allemaal ‘stoer’ of ‘knap’. Ik omschrijf het zelf liever als zwaar, heftig, maar wel onwijs gaaf. Januari stond dan ook in het teken van slaaptekort, deadlines, veel werken en weinig vrije tijd.
Het is inmiddels alweer een lange tijd geleden dat ik iets heb geschreven. School, stage en werk combineren vergt dan ook een hoop van mijn tijd. Sommige mensen in mijn omgeving vragen zich vaak af hoe ik het allemaal ‘doe’. Mijn antwoord: “Motivatie en verder niet nadenken.” Vooral het niet nadenken over het aantal uren in een dag werkt goed. Op zulke momenten heb ik even niet door dat ik tijd tekort kom. In dit blog blik ik terug op het eerste blok van het propedeusejaar van de deeltijdopleiding Verpleegkunde aan Hogeschool Utrecht.
Ik had nog zoveel vragen over de deeltijdopleiding Verpleegkunde! Vrijdagmiddag kreeg ik daar eindelijk antwoord op. Tijdens het intakegesprek met één van mijn toekomstige docenten werden al mijn vragen doorgesproken. Ik weet nu dan ook heel erg goed wat mij in de grote lijnen te wachten staat.
Mijn besluit staat, zoals in mijn eerdere blog aangekondigd, vast. In september start ik met de opleiding Verpleegkunde aan Hogeschool Utrecht. Ik ga dit deeltijd doen, omdat blijven werken toch echt moet om dit te bekostigen. Om alvast een beter inzicht te hebben in mijn toekomstige weekindeling besloot ik zaterdag 11 maart de open dag aan de Heidelberglaan te bezoeken.
In 2011 startte ik met de opleiding communicatie aan Hogeschool Leiden. Waarom ik deze keuze toen ter tijd heb gemaakt, weet ik eigenlijk niet meer. Ik denk dat ik voor de ‘makkelijkste’ weg koos. Op de middelbare school heb ik namelijk wel heel erg getwijfeld. Zo vond ik het vak Biologie wel heel erg leuk en interessant en haalde ik hier voornamelijk negens en tienen voor. Nu, zes jaar later, ga ik alsnog de studie verpleegkunde doen. In deze blog vertel ik meer over deze keuze en het proces dat hier aan vooraf ging.
